Sevilen yazar, Sosuke Natsukawa’nın Kitapları Kurtaran Kedi adlı kitabını Japon edebiyatının son dönemde ilgi görmesi üzerine merakıma yenilerek okudum. Roman, H. Can Erkin’in çevirisiyle, Turkuvaz Kitap tarafından yayımlandı. H. Can Erkin; Kobo Abe, Haruki Murakami, Sayaka Murata gibi Japon edebiyatının öne çıkan yazarlarının yanı sıra Death Note dizisi, Kapital gibi eserlerin manga versiyonlarını da dilimize kazandırmış.
Kitapları Kurtaran Kedi; sıradan bir lise öğrencisi olan Rintaro Natsuki’nin Natsuki Kitabevi’nin sahibi olan dedesinin ölümünden sonrasını anlatıyor. Rintaro’nun kitabevinde gördüğü esrarengiz kedi ile birlikte kitapları kurtarmak için yola çıktıkları fantastik olayları konu ediniyor. Kitapları kurtarmak için çıkılan bu yolculuğun her bir koridoru gerçeküstü labirentlere çıkar ve aşılması gereken 4 labirent vardır; kitapları kilit altında tutarak hapseden, insanların vaktinden çalmadan yalnızca özetini okuyabilmek için kesip kırpan, ticaret döngüsü için satıp dağıtan ve sürpriz labirent.
Natsuki’ye gerçek bir okur olan dedesinin sözleri eşlik eder. Baktığı her roman cildinde, karşılaştığı her zorlukta ve kitaplar üzerine edilen her sohbette dedesinin sözlerini anımsar. Kedi, Natsuki’ye ‘ikinci patron’ olarak seslenir. Natsuki kendisini insanlardan soyutlamış yalnız ve silik bir tiptir ama Tekir onun tam aksi konuşkan, emredici ve bilgedir (bir nebze de egoist.) Ama söz konusu kitaplar olunca ikili uyumlu bir şekilde hareket ediyor. Tekir’in her seferinde ‘Yardımına ihtiyacım var.’ deyişi de bana kitabın isminin Kitapları Kurtaran Kedi değil de Kitapları Kurtarmak İsteyen Kedi olması gerektiğini düşündürdü. Sonuçta Tekir’in tek yaptığı yardım istemek, işi icraata döken ise Natsuki.
Kitapları kurtaran kedi
Romanın okuyucusuna yönelttiği birtakım sorular var. Neden kitap okumalıyız? Kitaplar ile kurulan bağımız nasıl olmalıdır? Kitaplar hayatımıza nasıl dokunur ve bizi değiştirir? Okumak için ayrılan zaman nasıl yaratılır? Birçok kişi vaktinin olmadığını söyleyerek hiç okumamayı tercih ediyor. Sosuke Natsukawa’nın yarattığı Natsuki karakteri de karşılaştığı sorunlar ile bu sorulara yanıt arıyor.
Yazar günümüz okurunu şu cümle ile eleştiriyor: “Bir kitabı on kez okumuş olandan ziyade, on ayrı kitabı okumuş olanın saygı gördüğü bir dünyada yaşıyoruz. Toplumda önemli olan ne kadar çok kitap okumuş olduğun gerçeğidir. Bu okumuş olma gerçeği insanları cezbeder, çekim odağı yaratır.” Yayınevlerinin günümüz satış politikasını ise “Kitapların değerini belirleyen senin kitaplara beslediğin duyguların derinliği değil, kaç adet bastığıdır. Yani, günümüzde her şeyin değerinin yargıcı paradır.“ diyerek eleştirir.
Kitapları amacından saptırılarak ticari unsur, popülarite aracı haline getirdik. Oysa romanın okuyucusuna verdiği çok güzel bir mesaj var: “Kitapların yüreği vardır. Kitaplar oldukları yerde kaldığı sürece, yalnızca kağıt tomarından öteye geçmez. Muazzam güç harcanan şaheser bile, muhteşem öykülerin anlatıldığı büyük eserler bile, kapakları açılmadığı sürece kağıt parçalarından ibarettir. Fakat insanların duygularını döktükleri, değer verdikleri kitaplar, yürek barındırır.” Kitabın bu bölümünde durup bir düşündüm: ‘Acaba ben kapaklarını dahi açmadan hangi kitapları değersizleştirdim?’ Hepimizin zaman zaman alıp henüz okumadığı kitaplardan ötürü mahcup hissettiği oluyordur. Kitapları Kurtaran Kedi yüzleşmekten korktuğum bir noktaya parmak bastı.
başlık
Kitapta aşırı sevdiğim bir karakter yoktu. Dostane yaklaşımından ve kitap okuma alışkanlığı kazanmaya çalışmasından Sayo’yu sevdiğimi söyleyebilirim. Zaten kitap içerisinde çok fazla karakter yok. Bu da okuyucunun karakterleri aklında tutabilmesi adına pozitif bir yöndü. Tekir’in fazla bilgiç davranıp hiçbir yardımda bulunmadan yardım beklemesini ve Natsuki’nin de yabani tavrını sevemedim. Natsuki’nin insanlardan kaçmasını göz önüne alırsak Tekir’in teklifini kolayca kabul etmesi biraz tutarsız olmuş. Kaldı ki dedesinin verdiği öğütler ve kitaplarla ilgili sohbetleri olmasa Natsuki’nin bir şey başarabileceğini düşünmüyorum.
Kitapları Kurtaran Kedi çok konuşuldu ve fazlasıyla övüldü. Kitap sevdiğim bir arkadaşımdan bana hediye geldi. Bende ne okuyacağımı bilmek ve ön araştırma olması açısından bir araştırdım. Araştırmalarım sonucunda Küçük Prens ile karşılaştırıldığını gördüm. Sebebi ise kitabın içerisinde Küçük Prens’ten bir alıntı yer alması ve okuduğum yorumlarda bu alıntıdan yola çıkarak Natsuki ve Tekir’in labirentlerde ki yolculuğunu gezegenleri gezen Küçük Prens ile bağdaştıranlar olmuş.
Küçük Prens’i aşırı seven bir okuyucu olarak bu düşünceye katılmıyorum. Bence iki kitap arasında bir bağlantı yoktu. Exupery’in ustaca kaleme aldığı kurgusunu Natsukawa ile eşdeğer tutmayı geçtim aynı cümle içinde dahi kullanmazdım. Çünkü Sosuke Natsukawa Japon edebiyatının çok satanlar listesinde yer alsa da bence fazla abartılıyor.
başlık kitapları kurtaran kedi
Kitapları Kurtaran Kedi hakkında okuduğum yorumlarda öylesine övgü doluydu ki bitirdiğimde hayal kırıklığına uğradım. Bu hayal kırıklığının Küçük Prens benzetmesi ile alakası yok. Yalnızca bazen kitapları çok abartıyorlar haliyse sizde de ‘Aa bu kadar sevildiyse bende okumalıyım.’ algısı oluşuyor. Böyle başlanan kitaplarda kimi zaman beklentiyi karşılıyor kimi zamanda hayal kırıklığı yaşanıyor. Eğer Japon edebiyatını merak ediyor ve çocuk kitabı tarzında bir kitap okumak istiyorsanız tavsiye ederim. Ne kadar az beklentiyle başlarsanız fazlasıyla keyif alırsınız.
Beğenebileceğiniz diğer içeriklerimiz:
ve ile de ki fakat lakin ama fakat lakin ama ve ile çünkü ama
Yazıyı burada paylaş:
ve ile ki fakat lakin. Ama çünkü de. Ve için hem fakat. Lakin ama çünkü. Ancak ve ancak. Lakin ama fakat. Çünkü veya. Ya da öyle ki. ve ile ki fakat lakin. Ama çünkü de. Ve için hem fakat. Lakin ama çünkü. Ancak ve ancak. Lakin ama fakat. Çünkü veya. Ya da öyle ki. ve ile ki fakat lakin. Ama çünkü de. Ve için hem fakat. Lakin ama çünkü. Ancak ve ancak. Lakin ama fakat. Çünkü veya. Ya da öyle ki.
